زمستان 1385 - هوافضا و هواپیما

شوق، خوی صاحبان یقین است . [.امام علی علیه السلام]

دوشنبه 103 آذر 5: امروز

آشنایی با شاهین شکاری F-16 Fighting Falcon

پیدایش هواپیمای موفق شکاری - رهگیر معروف F-16، واکنشی بود به نقائص و مشکلات بروز کرده در جنگنده‏های شرکت کننده در جنگ ویتنام.

به دنبال موفقیت هواپیمای کوچک، چابک و بسیار مانورپذیر F-86 Saber در جریان جنگ کره، جنگنده‏های ساخت ایالات متحده به شکلی تغییر یافتند تا دارای حداکثر سرعت، ارتفاع، قدرت رادار، مانورپذیری، دید خلبان و سایر مواردی باشند که مورد نیاز نبردهای «فاصلهء نزدیک» است. این تمایلات ویژه، در ساخت جنگندهء F-4 فانتوم توسط کارخانهء معظم مک‏دانل‏داگلاس به حد اعلا رعایت شد، به طوری که موفقیت در طراحی بی‏نقص و بی‏نظیر آن، این جنگنده را، هم نیروی هوایی و هم نیروی دریایی در طول جنگ ویتنام به خدمت گرفتند.

F-86 Saber

F-4 در اصل به منظور رهگیری و شکار هواپیماهای جنگی دشمن و ایجاد دفاع هوایی ساخته شد، ماموریتی که در آن زمان از عهدهء هیچ جنگنده‏ای بر نمی‏آمد، زیرا تا آن زمان، ناوگان هوایی ایالات متحده، هیچگاه مورد تحدید جدی حملات هوایی جنگنده‎‏های دشمن واقع نشده بود. اما با وجود F-4 این امر (دفاع هوایی) امکان‏پذیر می‏شد جنگندهء F-4 بدین منظور طراحی شده بود تا از ناوگان هوایی، محافظت به عمل آورده و با واکنشی سریع، ارتفاع پروازی خود را افزایش دهد، سریعن به سرعتهای مافوق‏صوت دست یابد و به وسیلهء موشکهای هدایت شونده توسط رادارش، جنگنده‏های مهاجم را در فواصل بسیار دور، ساقط نماید.

اما F-4 در جریان جنگ ویتنام به عنوان یک هواپیمای تهاجمی به کار رفت نه یک شکاری. F-4 به هیچ وجه برای نقشی که برایش در نظر گرفته شده بود، مناسب نبود. اما در مقابل، خلبانان بسیار کم‏تجربهء ویتنام شمالی با جنگنده‏های کوچک و بسیار مانورپذیر میگ21 پرواز می‏کردند و گاهن آمار شکار جنگنده در نبردهای هوایی 2 به 1 به نفع آنها شده بود، در حالی که این آمار در جنگ کره 13 به 1 (به نفع آمریکا) بود.

با طولانی شدن جنگ ویتنام و سخت‏تر شدن نبرد، این موضوعات در مورد نقائص F-4 عمومن پذیرفته شده بود:

1- بزرگی: خلبانان F-4 اغلب می‏توانستند هنگام نبرد، یکدیگر را در فواصل دور پیدا کنند ولی آنها نمی‏توانستند جنگنده‏های کوچکتر میگ21 را ببینند در حالی که خلبانان میگ21 آنها را به راحتی مشاهده می‏کردند.

2- دید ضعیف خلبان: به منظور کاهش اصطکاک هوا (پسا) در سرعتهای بالا، F-4 و تمام جنگنده‏هایی که قبل از F-14 ساخته شده بودند، دارای کاناپی حبابی شکل نبودند. (کاناپی = شیشه بالای سر خلبان) کاناپی F-4 به نحوی طراحی شده بود که خلبان تنها می‏توانست مقابلش را ببیند و دید پائین و اطرافش بسیار ضعیف بود و دید عقب اصلن وجود نداشت.

3- مانورپذیری ضعیف: F-4 به هنگام گردش سریع به اطراف، متحمل فشار ثقلی معادل 7g می‏شد، این میزان تحمل g در زمان خودش قابل قبول بود ولی این گردش سریع، باعث از دست رفتن انرژی حرکتی هواپیما می‎شد. (کاهش شدید ارتفاع یا سرعت)

4- کارایی موقت: توانایی بسیار ضعیف F-4 در تغییر سریع جهت حرکت (مانور) مخصوصن این که چرخش سریع به اطراف، باعث ایجاد فشار g بالا می‏شد.

5- قیمت: جنگندهء بزرگ F-4 از نظر هزینه‏های تعمیر و نگهداری، بسیار گران‏قیمت محسوب می‎شد. این به معنای آن بود با اختصاص بودجهء برابر، تعداد بسیار بیشتری میگ21 قابل خریداری بود.

6- نداشتن مسلسل: F-4 جنگنده‏ای بود که (انواع اولیهء آن) فاقد مسلسل بودند. بنابراین این جنگنده قادر نبود در نبردهای بسیار نزدیک هوایی شرکت نماید. (تنها در مدل F-4E مسلسل نصب شده است)

7- مداومت عملیاتی: برد عبوری F-4 قابل قبول بود، اما هنگام درگیر شدن در انجام مانورهای سخت، سوخت زیادی از دست می‏داد و این مشکل مهمی بود.

یک فروند F-4D بر فراز ویتنام جنوبی در حال انجام گشت هوایی

اما این انبوه عظیم از مشکلات به وسیلهء قابلیت یک نبرد هوایی خاص، تا حدی توجیه‏پذیر می‎شدند و آن هم این بود که در نبردهای هوایی ماورای دید (BVR) جنگندهء F-4، از موشکهای دوربرد هدایت شوندهء راداری خود سود می‏جست؛ اما این عقیده نیز در جنگ ویتنام به دو دلیل مردود شد:

* اول اینکه رادار نمی‏توانست به درستی هواپیماهای دشمن را (از خودی) شناسایی و ردیابی کند. عملیات انجام شده در این حالت، این خطرپذیری را داشت که یک هواپیمای خودی هدف قرار بگیرد. بنابراین خلبانان برای احتراز از شلیک اشتباهی، به هدف نزدیک می‏شدند تا قبل از شلیک، آن را با چشم شناسایی کنند. این امر، تئوری موشکهای دوربرد هدایت شوند توسط رادار را مورد تردید قرار می‏داد.

* دوم اینکه قابلیت موشکهای هدایت راداری اسپارو (Sparrow) در جنگ ویتنام بسیار ضعیف بود و تنها در 10% از شلیکها، موفق عمل می‏کردند.

ناخرسندی مقامات عالیرتبهء پنتاگون از این نقائص، آنها را به سمت طراحی جنگندهء F-15A Eagle برای نیروی هوایی و F-14A Tomcat برای نیروی دریایی کشاند. تا این مقال، تنها در مورد برنامه‏های نیروی هوایی (برای تولید جنگنده) بحث کردیم.

F-15A

جنگندهء F-15 دارای دید عالی برای خلبان بود. یعنی خلبان می‏توانست 360 درجه اطرافش را به راحتی ببیند. این جنگنده دارای قابلیت مانورپذیری عالی در سرعتهای بالا بود و یک مسلسل 20 میلی متری نیز روی آن نصب شده بود. ضمنن برای جبران مشکل گردش هواپیمای F-4، این جنگنده می‏توانست بسیار سریع‏تر و در ارتفاعی بالاتر از آنچه F-4 قادر به آن بود، انجام وظیفه نماید و به طور بی‏نظیری دارای نرخ اوج‏گیری و شتاب‏گیری بالا بود. این جنگنده همچنین مجهز به رادار بسیار قدرتمندی شده بود که دارای قابلیت دیدپائین - شلیک پائین بود. (یعنی جنگنده‏هایی را که در ارتفاع پائین‏تر پرواز می‏کردند با رادارش شناسایی می‏کرد و بازتابش امواج، با امواج ارسالی از سطح زمین مخلوط نشده و هواپیمای دشمن قابل شناسایی شدن می‏گشت) ضمنن از موشک اسپارو به عنوان سلاح اصلی، سود می‏جست.

با این حال، گروهی گمنام که از آنها به عنوان مافیای صنعت هواپیماهای جنگی نام می‏بریم، جنگندهء F-15 را به سمتی اشتباه سوق دادند. در این مقاله از مافیای صنعت هواپیماهای جنگی به اشخاصی مانند: پیر اسپری (Pierre Sprey) به عنوان تحلیل‏گر سیستم‏ها، چارلز ئی می‏یرز (Charles E. Meyers) به عنوان سرخلبان آزمایشگر و جان بوید (John Boyd) به عنوان خلبان افسانه‏ای جنگنده، نام برده شده است.

F-15 ای که مد نظر مافیا بود، بسیار بزرگتر و گران‏قیمت‏‎تر از F-4 تمام می‏شد. مافیا، پولهای بسیاری را خرج افزایش سرعت F-15 به 2.5 ماخ و ارتفاع به 65000 فوت، خرج کرد و یک پرتابگر موشکی ناکارآمد را برای عملیات BVR (ماورای دید) حفظ نمود زیرا به وسیلهء این پرتابگر، با افزایش سرعت F-15 یا انجام مانورهای سنگین، موشکهای اسپارو نمی‏توانستند به درستی عمل نمایند، زیرا این پرتابگر، حداکثر در سرعت 1.6 ماخ و فشار ثقل 6g قابلیت پرتاب اسپارو را داشت؛ ضمن اینکه در چنان سرعتی، خلبان به درستی نمی‏توانست با دشمن درگیر شود و شعاع گردش هواپیما (در آن سرعت) آن قدر افزایش می‏یافت که خلبان نمی‏توانست هواپیمای دشمن را در سایت نشانه‏روی خود حفظ کند.

F-15A در کنار F-16A

چیزی که مورد نیاز نیروی هوایی بود، اما مافیا نمی‏‎پسندید، هواپیمایی بود مانند جنگندهء موفق جنگ جهانی دوم P-51 (موسوم به Mustang) یا هواپیمای موفق جنگ کره یعنی F-86 (موسوم به Saber): که همگی دارای جثهء کوچک بوده و با داشتن قیمت مناسب، می‏توانستند به تعداد زیاد، خریداری شوند. البته باید به این نکته نیز توجه داشت که جنگندهء F-104 در این مقال نمی‏گنجید، زیرا دارای نرخ اوج‎گیری و شتاب بسیار عالی اما دارای بالهایی کوچک بود که باعث می‏شد این جنگنده دارای برد پروازی کم و قابلیت مانورپذیری بسیار محدود باشد.

P-51 Mustang

جنگندهء جدید می‏بایست انقلابی در زمینهء مانورپذیری به وجود آورد، مداومت پروازی داشته باشد، شتاب‏گیری‏اش سریع باشد و بتواند در سرعتهای زیرصوت و حدودسرعت صوت، ضمن اوج‏گیری، به نبرد هوایی با جنگنده‎‏های دشمن بپردازد. این جنگنده می‏بایست دارای مسلسل بوده و اولین سلاح‏اش، موشک حرارت‏یاب سایدوایندر (Sidewinder) باشد که پیشتر، قابلیتهای خوب آن در جنگ ویتنام به اثبات رسیده بود. در حالی که برد موثر سایدوایندر به 3 مایل محدود بود، مافیا اصرار داشت که شکار هواپیماهای دشمن، باید در هر حالتی، در مسافتی بسیار دور قابل، انجام باشد. برخی از اعضای مافیا بر این نکته اشاره کردند که جنگنده‏های کوچک اصلن راداری نخواهند داشت و اگر داشته باشند دارای برد و دید محدودی خواهد بود. (یعنی تولید جنگنده‏های کوچک، مدنظر مافیا نبوده است) البته، مقامات نیروی هوایی نیز، خواهان جنگنده‎ای کوچک و بدون رادار نبودند. برآوردن خواسته‏های نیروی هوایی نیز از F-15 مورد انتظار بود که این نیز، برنامهء مورد اولویت نیروی هوایی ایالات متحده بود.

طرح مناقصهء جنگندهء سبک وزن (LWF)

اما مافیای جنگنده، سود سرشاری از نتایج جلسات کنگره و جلسات سری وزارت دفاع حاصل کرد. به سال 1971، نمایندهء ارشد وزارت دفاع – دیوید پاکارد – برای حاصل شدن نیازها (مورد توجه مافیا)، برنامهء جدیدی برای مناقصهء تولید یک جنگندهء سبک‎وزن (LWF) را اعلام کرد.
LWF مخفف Lightweight Fighter

جنگندهء LWF می‏بایست وزنی حداکثر 20000 پاوندی داشته باشد (نصف وزن F-15)، قیمتی به غایت کم، جثه‏ای کوچک و دارای قابلیتهای عالی پروازی در سرعتهای بالای 1.6 ماخ و ارتفاع 40000 فوت باشد؛ در نهایت دو طرح برای رقابت، انتخاب شدند.
صنایع هوافضای ایالات متحده به درستی دریافته بودند که صرفنظر از مخالفت نیروی هوایی، گونه‏های محتلف LWF، توان بالقوه‏ای برای سودآوری در فروش به مشتریان خارجی خواهند داشت؛ به ویژه برای جایگزینی جنگندهء مشکل‏ساز F-104 در بین متحدین خارجی ایالات متحده.

F-104

بوئینگ، جنرال‏‏داینامیکز، لاکهید مارتینز و راکول هرکدام، طرح اولیهء یک جنگندهء تک موتوره را ارائه کردند. ولی طرح نورثروپ یک جنگندهء دو موتوره بود که در حقیقت، پول پرداخت شدهء نیروی هوایی را، صرف طراحی یک مدل پیشرفته و توسعه یافته از جنگندهء صادراتی F-5 کرده بود. طرحهای ارائه شده از طرف بوئینگ و جنرال‏داینامیکز، از ابتدا سرآمد بقیه بودند و طرح نورثروپ نیز ضعیف‏ترین آنها بود.
اما در میانهء راه مناقصهء طرح، برخی مشتریان خارجی، تمایل خود را برای خرید یک جنگندهء جدید تک‏موتوره اعلام کردند، به ویژه آنکه طرح قبلی جنگندهء تک موتورهء مافوق‏صوت، یعنی F-104، مشکلات فراوانی را در امر ایمنی پرواز به وجود آورده بود و برخی مشتریان، مایل به تکرار این گونه مشکلات در طرح جدید نبودند.

نیروی هوایی تصمیم گرفت یکی از دو طرح را که یکی از آنها دو موتوره بود، انتخاب کند که البته طرح دو موتورهء شرکت نورثروپ یکی از برندگان احتمالی بود که به علت برخی نقائص، احتمال کمی برای برنده شدن داشت.
هنگامی که طرح جنرال‏داینامیکز به علت شایستگی نسبت به سایر طرحها، انتخاب شد، این امر باعث رنجش شدید شرکت بوئینگ شد زیرا طرح مورد مناقصه، در میانه‎های راه، توسط نیروی هوایی دچار تغییراتی شده بود. اعتراض رسمی بوئینگ نیز، در دادگاه نتیجه‏ای دربرنداشت.

از دو طرحی که توانستند ادامه حیات دهند، یکی طرح YF-16 متعلق به جنرال‏‎داینامیکز بود و دیگری طرح YF-17 متعلق به نورثروپ. YF-17 دارای طرح و شکلی متعارف بود که کمی از F-5 بزرگتر بود؛ در حالی که YF-16 طرح نو و ابتکاری بود که تکنولوژی‏های جدید بسیاری را به هم آمیخته بود و در برخی موارد از جنگندهء گران‏‏‎قیمت F-15 برتر بود.

YF-17 Cobra

خصوصیات ویژهء YF-16 عبارت بودند از:

ادامه مطلب

نوشته شده توسط عبدالصالح در دوشنبه 85/11/30 و ساعت 6:0 عصر | نظرات دیگران()

Mi-24 Hind ارابه شیطان

ارابه شیطان نامی بود که مجاهدان افغان در هنگام اشغال کشورشان توسط شوروی سابق در دهه ۸۰ با دیدن هلیکوپتر MI-24 Hind به آن دادند. اگر آپاچی را بهترین بالگرد ضد تانک جهان بنامیم ، باید میل 24 را بهترین بالگرد تهاجمی جهان نامید.

میل ۲۴ هایند اولین بار در سال ۱۹۷۴ وارد خدمت شد و آن را باید اولین بالگرد ضد تانک پشتیبانی هوایی نزدیک ساخت روسیه دانست. میل ۲۴ را باید یک طرح انقلابی و اعجاب آور در صنایع بالگرد سازی دانست. به جرات باید این بالگرد را باید یکی از بی نظیرترین بالگردهای هجومی جهان نامید. این بالگرد که با سرعت کروز ۳۳۸ کیلومتر بر ساعت با پرواز در کمترین ارتفاع ممکن به یک باره بر سر نیروهای دشمن ظاهر شده و آتش مهیبی را بر سر آنان فرو می ریزد. میل ۲۴ که نمونه صادراتی آن را میل ۲۵ و یا میل ۳۵ نیز می نامند َ باید از نظر ابعاد و وزن آن را بزرگترین بالگرد ضذ تانک جهان نامید. این بالگرد با طول ۲۱ متر ( در مقابل ۱۷ متر برای آپاچی ) و وزن خالی ۸۲۰۰ کیلو گرم ( در مقابل ۵۱۶۰ برای آپاچی ) بزرگترین و سنگین ترین بالگرد ضد تانک جهان است که ۳ برابر کبرا و ۵/۱ برابر آپاچی وزن دارد. بر خلاف اکثر بالگردهای ضد تانک جهان که از ترکیب دو سرنشینه با الگوی خدمه پشت سر هم استفاده میکردند َ نمونه های اولیه این بالگرد دارای دو خدمه در کنار هم بود که البته این مسئله در مدل های بعدی بر طرف شد. این بالگرد بر خلاف تمامی بالگرد های ضد تانک جهان که تنها می توانند دو خدمه را حمل کند ، این بالگرد در کابین پایینی خود که در عکسها مشخص است ۸ نفر سرباز کاملا مسلح را همراه خود حمل کند.

جالب است بدانید که این بالگرد نمی تواند به صورت عمودی از روی زمین بلند شود ، بلکه باید مسافتی را با چرخ بر روی باند خزش کرده تا بتواند بلند شود . البته مسافت بسیار کمی.دلیل این امر به بالهای بزرگ و رو به پایین این بالگرد مخوف بر می گردد.

این بالگرد دارای ۵ ملخ اصلی و ۳ پروانه دم می باشد و بر عکس سایز و مخوف بودنش ، از هلیکوپتر کبرا بسیار آرامتر ( نه از لحاظ سرعت ) ، کم صداتر و نرم تر پرواز می کند. گفته می شود این بالگرد به دلیل داشتن بالهای بزرگش که نیروی زیادی در حرکت رو به جلو ایجاد می کند توسط خلبانانش مانند یک هواپیمای بال ثابت به پرواز در می آید.

از سال ۱۹۷۴ تا کنون مدل های مختلفی از این بالگرد ساخته شده است که شامل MI-24 A/B/C مدل های پایه که خدمه در این مدل ها در کنار هم قرار می گیرند . MI24D (هایند D ) نمونه بهسازی شده مدل های قبلی با کابین دو بار طراحی شده با خدمه پشت سر هم. MI24V (هایند E ) نمونه پشتیبانی مجهز به یک توپ گاتلینگ 4 لول 7/12 میلیمتری. MI24P ( هایند F ) نمونه بهسازی شده و سنگین تر دارای یک توپ دو لول 7/12 میلیمتری ثابت. MI24R ( هایند G-1 ) دارای تجهیزات خاص برای مقابله با جنگهای اتمی. MI24K ( هایند G-2 ) نمونه شناسایی با یک دوربین بزرگ درون کابین. MI25 نمونه صادراتی هایند D . و MI35 مدل صادراتی هایند E . و MI35 P نمونه صادراتی هایند F . و MI35M آخرین مدل و پیشرفته ترین مدل برای صادرات.

میل ۲۴ دارای ۲ دستگاه موتور کلیموف TV3-117 با توان 2190 اسب بخار دارای قوی ترین موتور در میان بالگردهای ضد تانک موجود است. روسها این موتور را بر روی سایر هلیکوپتر های خود نصب کرده اند و اکنون میل 24 و میل 28 و کاموف 27 و 29 و 30 و 60 و میل 17 از این موتور استفاده می کنند. تسلیحات این بالگرد در مدل پر تولید MI-24V شامل 1 مسلسل 7/12 میلیمتری 4 لول متحرک است با 1470 فشنگ انفجار قوی و ضد زره که معمولا یک فشنگ در میان از این دو نوع لود می شود تا بیشترین اثر مخرب را داشته باشد و می تواند اهداف را در طرفین بالگرد هدف قرار دهد. این مسلسل به وسیله سایت نصب شده بر روی کلاه افسر مهمات هدف گیری می شود به گونه ای که به کمک ارسال و دریافت امواج الکترو مغناطیسی ، مسلسل هدف را شناسایی کرده و خود به خود هدف یا هر جایی را که افسر مهمات نگاه می کند نشانه می رود.

نمونه های اولیه هایند فاقد مسلسل ثابت در درون بدنه بود و برای حمل آن از بالهای بزرگ و بدون افتادگی و زاویه اش استفاده می کرد. در هایند C شکل بالها به شکل امروزی در آمد و هر بالچه دارای 3 جایگاه حمل تسلیحات (Hard Point ) بود ( در مدلهای قبلی 2 جایگاه در هر بال بود ).

نوشته شده توسط عبدالصالح در دوشنبه 85/11/30 و ساعت 2:0 عصر | نظرات دیگران()

هلیکوپتر AH-64 آپاچی

تاریخچه مختصر:

هلیکوپتر AH-64 آپاچی ساخت شرکت هیوز در سال 1984 وارد خدمت نیروی زمینی امریکا گردید. از آن روز تاکنون این هلیکوپتر پیشرفته، معیاری گردیده که تمامی هلیکوپترهای جهان را با آن مقایسه می کنند. از آن دوران تاکنون کارخانة سازندة آن دوباره تغییر کرده است ( سازندة آن را ابتدا شرکت مکدانل داگلاس و تازگی شرکت بویینگ خرید است.) و به پرفروشترین هلیکوپتر غربی تبدیل شد. علاوه بر 827 فروندی که تحویل نیروی زمینی امریکا گردید، یکصد فروند دیگر نیز به کشورهای مصر، یونان، اسراییل، هلند، عربستان سعودی و امارات متحده صادر گردید.
بهسازیهای دوره ای که روی آن صورت می‌گیرد، آپاچی را رقیبی سرسخت برای هلیکوپترهای جدیدتری همچون تایگر ساخت شرکت هلیکوپترسازی یوروکاپتر
و یا میلهای جدید روسی می‌سازد. این هلیکوپتر پس از انجام تغییراتی جامع AH-64D خوانده می شود.

تغییرات عمده ای در سیستمهای آن انجام پذیرفت و به رادار کنترل آتش با امواج میلیمتری نورثروپ گرومن لانگ بو و موشکهای هلفایر لاکهید مارتین مجهز گردید.
تمامی هلیکوپترهای AH-64A موجود در نیروی زمینی امریکا در حال بهسازی می باشند تا به نوع AH-64D تبدیل گردند. کشورهای بریتانیا و هلند نیز این مدل را برای ارتش خود انتخاب کرده اند. در بریتانیا این هلیکوپتر به وسیله شرکت وستلندمونتاژ و با موتور رولز- رویس توربومکا RTM322 مجهز و با مشخصه WAH-64 خوانده خواهدشد.
تمامی هلیکوپترهای آپاچی مدلD به رادار لانگ بو نصب شده روی دیرک عمودی ملخ اصلی، مجهز نمی گردند. برای مثال هلیکوپترهایی که قرار است به کشور هلند صادر گردند در ابتدا فاقد چنین راداری خواهند بود. هنوز اجازة رسمی برای صدور مدل مجهز به رادار به برخی مناطق جهان صادر نشده است. به همین دلیل وقتی AH-64D در نمایشگاه هوایی دبی در ماه نوامبر سال 1997 به نمایش درآمد، فاقد این رادار قارچی شکل روی دیرک عمودی ملخ اصلی بود.
در این مقاله با ویژگیهای پروازی این هلیکوپتر آشنا می شویم. این پرواز آزمایشی، با هلیکوپتر بدون رادار مذکور صورت گرفت و هدف از پرواز، آزمایش ویژگیها و سیستمهای نوین هدفگیری این ماشین پرنده بود.

تغییرات مهم در مدل D:
تغییرات این نوع جدید نسبت به نوع پیشین به ویژه در داخل کابین بسیار چشمگیر است.

کارکرد پروازی عالی و واکنش بی نظیر فرامین آپاچی درست به همان اندازة سیستمهای ماموریت موجود جالب است. فرامین پروازی کاملا متعادل و هماهنگ و نشانه گیری و قفل کردن روی هدف با استفاده از سنجشگرهای فروسرخ و تلویزیونی بسیار راحت است.
جدا از رادار قارچی شکل که نمای ظاهری این پرندة جدید را دگرگون ساخته، محفظة بزرگ تجهیزات الکترونیک پرواز

آن نیز از دیگر تغییراتی است که خودنمایی می کند و از دماغه تا نزدیکی بالچه هلیکوپتر امتداد دارد. این پوششهای بزرگ ساخته شده از مواد مرکب، سیستمهای الکترونیک پروازی مختلفی را در خود جاداده است

این سیستمها عبارتند از:
سیستم هدفیابی و نشانه گذاری(TADS )،سیستم دید در شب خلبان(PNVS )( هر دو ساخت شرکت لاکهید مارتین ) و همچنین کمپرسور مربوط به سیستم کنترل محیطی تجهیزات الکترونیک پرواز. پوشش سمت راست و پایین به گونه ای است که ورود به کابین خلبان و کمک خلبان را آسان می سازد. سیستم الکترونیک پروازی این هلیکوپتر بر مبنای جابه جا کنندة دادة 1553B و پردازشگرهای 32 بیتی می باشد. این سیستم به جای ساختار تک کاناله، دارای ساختاری سه کاناله می باشد و در صورت از کار افتادن یکی از پردازشگرها نیز به توانایی عملیاتی و رزمی هلیکوپتر خللی وارد نمی‌آید حال آنکه در انواع پیشین آپاچی این توانایی تنها به یک سیستم تک کاناله بستگی داشت. سیستم پیشین مجهز به 13 پردازشگر بود و از 9 زبان نرم افزاری گوناگون استفاده می کرد حال آنکه در سیستم جدید تمامی اجزا با استفاده از زبان برنامه نویسی ADA کار می کنند.
در سیستم ناوبری نیز بهسازیهای مشابهی انجام شده است. در AH-64A سیتم تعادل وضعیت و تعادل سمتی به صورت داپلر و ساخت شرکت لیتون می باشد که می تواند در حدود 20 پا (6متر ) جابه جایی را نادیده بگیرد. با چنین سیستمی باید هر چند وقت یکبار از فراز نقطة مرجع شناخته شده ای پرواز کرد. اما در AH-64D که از سیستم مکانیابی جهانی ( GPS ) استفاده می کند نیازی به پرواز اضافی بر فراز نقطة مرجع نمی باشد، چنین سیستمی می تواند عمل مکانیابی را با خطایی حدود 10 متر با دقت انجام دهد.

دقت در پرواز:

در یک نمایش پروازی از آپاچی خواسته شده به نقطه ای خاص پرواز کند. ( به تک درختی در منطقه ای معمولی ) این تک درخت در 30 کیلومتری خارج از شهر دبی (محل این درخت در پروازی که روز پیش از آن انجام شده بود وارد حافظه هلیکوپتر شده بود ) قرار داشت. سیستم یاد شده بدون دخالت خلبان، هلیکوپتر را به 20 متری درخت رساند.
دقت و توانایی این سیستم ناوبری پیشرفته در حفظ پرواز ایستای هلیکوپتر چنان است که اگر هلیکوپتر به مدت 20 دقیقه پرواز ایستا انجام دهد و خدمه به انجام امور دیگری همچون استفاده از سیستم شناسایی و نشانه گیری هدف (TADS ) و شناسایی و رهگیری هدفهای گوناگون در اطراف بپردازد، هیچ گونه جابه جایی ناخواسته در هلیکوپتر احساس نخواهد شد. حفظ ارتفاع پروازی هلیکوپتر تا ارتفاع 1500 پایی (450 متری) بالاتر از سطح زمینی به وسیله رادار ارتفاع سنج صورت می پذیرد. اما هدایت و حفظ ارتفاع هلیکوپتر در پرواز، با سیستم فشارسنج هوا انجام می شود.
AH-64D همانند مدل پیش یعنی AH-64A مجهز به دوموتور توربوشفت T700-701C ساخت جنرال الکتریک می باشد. توان مداوم هر یک از موتورها 1410 کیلو وات ( 1890 اسب بخار در محور ) و توان اضطراری آن در مواقعی که هلیکوپتر ناگزیر است با یک موتور پرواز نماید، در حدود 1450 کیلووات می باشد. این ویژگی به نوع جدید اجازه می دهد تا در شرایطی که دمای هوا 50 درجه سانتیگراد و وزن هلیکوپتر 7305 کیلوگرم است، با یک موتور به پرواز ادامه دهد. ( بیشترین وزن این هلیکوپتر هنگام برخاستن از زمین در صورت پربودن مخازن سوخت در پروازهای جابه جایی در حدود 10110 کیلوگرم می‌باشد.)
گفتنی است وزن این هلیکوپتر هنگام انجام ماموریت جنگی حدود 9000 کیلوگرم است و این در حالی است که مخازن داخلی آن پر و 16 موشک هلفایر و 19 راکت 70 میلیمتری چند منظوره هایدرا هر یک به وزن 25/12 کیلوگرم حمل شود و 600 گلوله 30 میلیمتری انفجاری قوی برای استفادة توپ نصب شده در پایین بخش دماغه ( چانه هلیکوپتر) روی آن سوار شوند و نیز مخزن سوخت خارجی آن با گنجایش 870 لیتر سوخت با آن همرا باشد. هلیکوپترAH-64D با چنین وزن و تجهیزاتی می تواند تا شعاع 30 کیلومتر پرواز نماید، 30 دقیقه در منطقه باقی بماند و سوخت اضافی برای 20 دقیقه پرواز اضطراری به همراه داشته باشد.

توانایی های رزمی:

اما پیشرفتهای واقعی هلیکوپتر AH-64D باید در تواناییهای رزمی آن جستجو کرد. پیشرفتهایی که اغلب با بهسازی در سیستمهای ماموریتی آن به دست آمده اند. پیشرفتی که از دیدگاه خدمة پروازی ( خلبان در صندلی عقب و کمک خلبان یا افسر جنگ افزار در صندلی جلو) بسیار مهم به نظر می رسد، آن است که در پیش روی هر کدام دو صفحه نمایشگر رنگی چند منظوره بزرگ (150×150 میلیمتر) قراردارد و از شلوغی نشان دهنده‌های نوع پیشین خبری نیست. تعداد کلیدهایی که در کابین خلبان و کمک خلبان در نوع AH-64Aوجود دارد حدود 1200 عدد می باشد و حال آنکه رقم در AH-64D به 200 کلید کاهش یافته است.
هدف اصلی استفاده از این آشکار سازهای جدید نمایش تنها داده های مورد نیاز خدمه است. یک مودم پیشرفته به خدمه پروازی اجازه می دهد با خلبانهای دیگر هلیکوپترهای آپاچی در حال پرواز، ارتباط داشته باشند و مبادلة هدف نمایند و نیز با پایگاه زمینی ارتباط برقرارکنند. علاوه بر آن این سیستم برای خدمة پروازی این امکان را فراهم می‌سازد تا با دیگر سکوهای کنترل هوابرد از قبیل سیستم راداری تجسسی و تهاجم به هدف مشترک E-8 ارتباط داشته باشند.
دستگاه تبادل داده (DTU ) در کابین عقب از یک کاست (کارتریج ) به ابعاد 150×100×20 میلیمتر استفاده می کند. این کاست را در یک پایگاه برنامه‌ریزی نبرد، در روی زمین، از لحاظ شناسایی هدفها، مسیرها و غیره با آخرین اطلاعات تطابق می دهند. در این کاست می توان اطلاعات مربوط به 10 مسیر پروازی را ذخیره نمود. خلبان می‌تواند در هر یک از این مسیرها از 99 نقطة جغرافیایی بهره گیری نماید. علاوه بر ان در این کاست می توان اطلاعات مربوط به 50 هدف یا خطر بالقوة شناخته شده، 15 خط مرزی، 12 منطقة درگیری، 5 منطقة نبرد اصلی و یک منطقة آتش ممنوع را ذخیره سازی نمود. از طریق این سیستم، می توان سیستم جنگ افزار هلیکوپتر را ترکیب بندی نمود. شخصی دیگر می تواند همة داده های یاد شده را وارد کاست نماید و تحویل خلبان دهد. این کاست علاوه بر این می تواند اطلاعات مربوط به مختصات یک صد هدف که مورد حمله واقع شده اند را در خود ذخیره نماید و علاوه برآن همانند گذشته یک دستگاه ضبط ویدیویی نیز در هلیکوپتر وجود دارد.

دستگاه مبادلة داده ها (DTU ) به تک تک خلبانهای یک ناوگان از هلیکوپترهای آپاچی این امکان را می دهد که در صورت لزوم بتوانند نقش فرمانده عملیات جنگی را ایفا نمایند و هدایت دیگر هواپیماهای آپاچی در حال پرواز را برعهده بگیرند. تمامی اطلاعات مربوط به کاست حاوی داده ها را می توان از هلیکوپتری به هلیکوپتر دیگر منتقل نمود.
شخص دیگری از یکآپاچی دیگر می تواند هدفی را مشخص سازد و کار شلیک به طرف آن را به خلبان بسپارد. حتی بدون وجود رادار در هلیکوپتر می توان به هدفی که راداری دیگر مشخص کرده شلیک نمود. انتقال این داده از هلیکوپتری به هلیکوپتر دیگر با سرعت 16000 بیت در ثانیه صورت می گیرد.
سیستم DTU نقش عملیات غیرجنگی را نیز ایفا می نماید. تمامی مشکلات فنی و تعمیر و نگهداری به وجود آمده در پرواز در این سیستم ثبت می‌شود. حتی مشکلاتی که به وجود می‌آیند و به خودی خود رفع می گردند نیز ثبت می‌گردند.
ثبت تمامی این اطلاعات برمبنای یک پروندة زمانی می‌باشد.

سیستم یکپارچه منطقی و آشکار:
تمامی کارهای رزمی سیستم DTU و دیگر سیستمها به روشی منطقی و آشکار به اطلاع کمک خلبان (افسر جنگ افزار ) می‌رسد. کلیدهای تمامی سیستمها یا روی نمایشگرهای چندمنظوره (MFD ) یا روی فرامین کمک خلبان قرار دارد. برای انتخاب حالتهای خود آشکار ساز بوده و کلیدهای چرخان و فشاری موجود روی دسته فرامین هلیکوپتر برای هدایت سنجشگرها و جنگ‌افزار به کار می‌رود.

سنجشگرهای سیستم هدفیابی و نشانه گیری هدف در نور روز کار می‌کنند. یک دوربین تلویزیونی که دارای یک میدان باریک 50 دقیقه‌ای و یک میدان دید گسترده 4 درجه ای و دوربینهای دید مستقیم با میدان دید 4 درجه و 18 درجه بوده و دارای جستجوگر و نشانه گذار لیزری می باشد. این سیستم برای انجام عملیات در شب از یک سنجشگر فروسرخ جلونگر (FLIR ) را می توان به نمایشگرهای چند منظوره متصل نمود. علاوه بر آن اطلاعات مربوط به هدفگیری و ناوبری را نیز می توان روی آشکارساز یادشده مشاهده کرد. اگر سنجشگرهای دید با میدان گسترده قادر به انجام وظیفه نباشند، از خروجی سیستم فروسرخ جلونگر(FLIR ) نیز می توان به عنوان یک منبع پشتیبانی کننده برای ( سیستم دید در شب برای خلبان )(PNVS )، که در کلاه خلبان نصب است استفاده نمود. تصویر به دست آمده از دوربین تلویزیونی و FLIR روی صفحه نمایشگر بسیار شفاف و روشن به نمایش درمی‌آیند و دارای بیشترین درشت‌نمایی ممکن بوده، جزییات هدف حتی اگر کیلومترها هم فاصله داشته باشد به راحتی روی صفحه نمایشگر قابل تشخیص می باشند، کلیدهایی که روی دستة فرامین قرار دارد به آسانی در دست خلبان و کمک خلبان جای می گیرند و در مقابل فرامین به راحتی واکنش نشان می دهند. کمک‌خلبان، برای اینکه بتواند از همة این کلیدها استفاده کند و آنها را به کار برد، باید چند ساعتی در یک کلاس زمینی، آموزشهای عملی را پشت سر بگذارد تا عملیات را به طور ناخودآگاه و حرفه‌ای انجام می دهد. بدیهی است این عملیات چنان ساده نیست که یک خلبان تنها با نیم ساعت پرواز با این پرندة جنگجو بتواند آن را بیاموزد. تنها چیزی که در این نیم ساعت پرواز دستگیر وی می‌شود آن است که یقین می یابد این سیستمها بسیار کارامد هستند.

نوشته شده توسط عبدالصالح در دوشنبه 85/11/30 و ساعت 2:0 عصر | نظرات دیگران()

25 نوع از موشک‌های دفاعی-تهاجمی ایران در رژه امروز به‌صحنه آمدند

به گزارش خبرنگار امور دفاعی خبرگزاری فارس، در آغازین روز از هفته بزرگداشت دفاع مقدس مراسم رژه یگان‌های منتخب نیروهای مسلح کشورمان با حضور فرماندهان ارتش، سپاه پاسداران، نیروی انتظامی، وزیر دفاع و رئیس ستاد کل نیروهای مسلح به همراه معاون اول رئیس جمهور برگزار شد.
پس از رژه یگان‌های مختلف پیاده سپاه، ارتش و نیروی انتظامی، عبور ادوات و تجهیزات مختلف این نیروها آغاز شد و ابتدا یگان دوش پرتاب ارتش مجهز به سلاح‌های سهند 3 و انواع آر پی جی از مقابل جایگاه عبور کرد.
انواع هواپیماهای بدون سرنشین موسوم به پهپاد همچون صاعقه، قائم، خاتم، سهند، صیاد، مرصاد و ابابیل که توسط وزارت دفاع کشورمان ساخته شده، انواع نفربرهای بهینه سازی شده، تانک ها، سامانه‌های پرتاب موشک هایی چون تاو و کاتیوشا نیز توسط معاونت تحقیقات و جهاد خودکفایی نیروی زمینی در معرض دید حاضران قرار گرفت.
در ادامه نیز انواع تجهیزات گروه توپخانه ارتش مانند توپ‌های کششی ضد هوایی در کنار ماشین‌های نقشه‌برداری، سامانه‌های راداری، بیسیم، خودروهای شنود سیار، رادار مراقبت زمینی و انواع جهت یاب‌ها به نمایش درآمد.

یگان‌های نیروی زمینی سپاه پاسداران نیز با تجهیزاتی مثل تانک T72S، T72Z، انواع نفربرها مانند براق و دیگر تانک های مدرنیزه شده در این رژه شرکت کرده بود.
معرفی انواع راکت‌اندازها همچون زلزال 1،فجر5، توپ های 340 م.م، 122م.م، 155م.م، 130م.م، ماشین های زرهی درخش و ایستگاه های رفع آلودگی دیگر تجهیزات نیروی زمینی سپاه بود.
یگان مخابرات و الکترونیک نزسا نیز انواع سیتم های ارتباطی سیار، جهت یاب، شنود و جنگ الکترونیک، سیستم مختل کننده جنگ الکترونیک دشمن را در این رژه به فرماندهان و بازدیدکنندگان حاضر در مراسم امروز نشان داد.
در ادامه رژه نیروهای مسلح ، یگان های نمونه نیروی هوایی ارتش، انواع سامانه های پرتاب موشک مانند S200، موشک راداری هاگ، موشک های هوا به زمین و هوا به هوا، بمب 750 پوندی، موشک‌های حرارتی، راداری، رادار کشف هدف هاگ، موشک‌های زمین به زمین نازعات 6 و 10 را از مقابل جایگاه عبور دادند.
نیروی هوایی سپاه نیز با نمایش موشک غرورآفرین شهاب 3 با برد 2 هزار کیلومتر، راکت زلزال، سکوهای پرتاب موشک شهاب 1، 2و 3، سام6، تندر 69، راکت زمین به زمین N10، سکوی پرتاب موشک طارق، موشک پدافندی زمین به هوای HQ2، ایستگاه کنترل پهپاد و انواع هواپیماهای بدون سرنشین مانند هدهد و مهاجر ، اقتدار خود را به معرض دید همگان گذاشت.
در ادامه این رژه که نزدیک به دو ساعت به طول انجامید، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ناوچه پیکان، موشک دریایی ذوالفقار، موشک های سطح به سطح، موشک‌های ضد دریایی و ضد سطحی، موشک ضد هوایی فجر و نوعی میدجت را به نمایش گذاشت.
در پایان مراسم اولین روز هفته بزرگداشت دفاع مقدس نیز یگان‌های منتخب ناجا مانند یگان ویژه در کنار موتورسواران و خودروهای راهنمایی و رانندگی از مقابل فرماندهان و مسئولان حاضر در مراسم عبور کردند.

نوشته شده توسط عبدالصالح در یکشنبه 85/11/29 و ساعت 2:35 عصر | نظرات دیگران()

تصاویر جت جنگنده صاعقه

جت جنگنده صاعقه با اجرای موفق پرواز عملیاتی به ناوگان هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوست.

به همه شما ایرانیان تبریک میگم

نوشته شده توسط عبدالصالح در یکشنبه 85/11/29 و ساعت 2:35 عصر | نظرات دیگران()

تصاویرمرحله موشکی دومین رزمایش پیامبر اعظم (ص) پرتاب موشک های شه

برای دیدن تصاویر بیشتر حتما روی ادامه مطب کلیک کنید!!!!!

نوشته شده توسط عبدالصالح در یکشنبه 85/11/29 و ساعت 2:35 عصر | نظرات دیگران()

بزرگ‌ترین پروژه هواپیمای جنگندهF-35 در ابهام عملیاتی

دیروز نخستین پرواز آزمایشی هواپیمای جنگنده «F-35»، با هزینه 5/279 میلیارد دلاری در تگزاس انجام گرفت.
به گزارش سرویس بین‌الملل «بازتاب» به نقل از «آسوشیتدپرس»، کمپانی «لاکهید مارتین»، سازنده آخرین مدل هواپیمای جنگنده «F-35» می‌گوید: اغلب بخش‌های پروازی به اهداف خود رسیدند و می‌خواهند برنامه راداری و همچنین نقش‌های چندگانه این هواپیما را توسعه دهند.

این پرواز به مدت 38 دقیقه انجام شد که دو سوم زمان کلی شصت دقیقه بود که پنتاگون برای پرواز این هواپیما در نظر گرفته است.

«دن کرولی»، مدیر برنامه‌ریزی «F-35»، در یک کنفرانس مطبوعاتی می‌گوید، او اطمینان دارد که ارابه فرود هواپیما به خوبی در آینده حمل خواهد کرد. کمپانی «لاکهید مارتین» که نخستین صادرکننده تجهیزات به پنتاگون است، اعلام کرده: این موفقیت‌آمیزترین برنامه هواپیماهای جنگی بوده و یک تست کامل در صنعت هوانوردی جهان به شمار می‌رود.

علاوه بر آمریکا، کشور‌های انگلیس، ایتالیا، هلند، ترکیه،‌کانادا، استرالیا، دانمارک، نروژ، سنگاپور و اسرائیل در این پروژه شرکت داشته‌اند، اما هنوز هیچ مبلغی برای مشارکت خود پرداخت نکرده‌اند. در حال حاضر، برنامه‌ریزی این پروژه به پایان رسیده و هزینه ساخت هر فروند آن، 45 میلیون دلار در سال 2002 برای مدل‌های معمولی و شصت میلیون دلار برای طراحی مدل‌هایی که بتوانند بر روی ناوهای جنگنده بنشینند، قیمت‌گذاری شده است.

کمپانی‌هایی که در ساخت «F-35» دست داشته‌اند، شامل «نورث روپ گروس» و شرکت «BAE» انگلستان هستند و دو موتور جداگانه قابل تعویض «F-35» هم در حال توسعه است که یکی از آنها توسط کمپانی آمریکایی «یونایتد تکنولوژی» و کمپانی «پرات اندویتنی» ‌و دیگری به وسیله تیمی از کمپانی «جنرال الکتریک» به همراه کمپانی «رولز رویس» انگلیس ساخته می‌شود.

«جان بیسلی»، خلبان پرواز آزمایشی، در این‌باره گفت: این یک پرواز بزرگ برای آغاز کار بود و امیدوار است پرواز بعدی در چند روز آینده انجام شود.
اوج پرواز، 15 هزار فوت بوده است که یک سری مانور هم انجام داده است؛ هواپیماهای «F-16» و «F/A-18» اسکورت این هواپیما را در نظر داشته‌اند.

قرار است هواپیمای جنگنده تک‌سرنشین و تک‌موتوره «F-35» جانشین هواپیمای «A-10S»، «F-15» و «F/A-18» هورفت و هواپیمای عمود پرواز انگلیسی‌ هاریز بشود.
همچنین قرار است سال آینده تولید اندک این هواپیما آغاز شود، اما بررسی‌های گروه تحقیقاتی کنگره می‌گوید: این وضعیت، هم‌اکنون مناسب نیست.

هواپیمای جنگنده «F-35» اوج و فرود معمولی داشت و قرار است توسعه داده شود تا به صورت عمودی پرواز کند و بتواند بر روی وسایل در حال حرکت فرود آید.
پنتاگون ادعا می‌کند که قصد دارد تا سال 2007، 2443 فروند از این هواپیما را برای نیروی هوایی دریایی و تفنگداران خود خریداری کند. انگلیس و دیگر شرکای خارجی هم قصد دارند 2014 فروند آن را خریداری کنند.